اعمال روی پیشامدها

   تذکر: معمولا تعداد عضوهای یک فضای نمونه با شمارش حالت‌های ممکن در یک آزمایش صورت می‌پذیرد. حال اگر یک آزمایشی را تکرار نماییم تعداد اعضای فضای نمونه افزایش می‌یابد و در این حالت اگر تعداد آزمایش دو بار صورت گیرد تعداد اعضای فضای نمونه به توان ۲ خواهد رسید.
به طور مثال تعداد اعضای فضای نمونه پرتاب ۲ سکه برابر است با ۴ = ۲^۲.
بنابراین فضای نمونه پرتاب n سکه برابر 2ⁿ خواهد بود.
   مثال: فضای نمونه پرتاب ۴ تاس چند عضو دارد؟
چون فضای نمونه یک تاس برابر ۶ می‌باشد، فضای نمونه ۴ تاس ۱۲۹۶ = ۶^۴  عضو دارد.

اعمال روی پیشامدها
   چون پیشامدها زیر مجموعه‌ای از فضای نمونه هستند پس می‌توان همانند مجموعه‌ها اعمال جبری را روی آن‌ها انجام داد. در این حالت فضای نمونه مجموعه‌ی مرجع می‌باشد و توسط نمودار ون می‌توان پیشامدها و فضای نمونه را نمایش داد.
بعضی اعمال روی پیشامدها عبارتند از:
الف) زیر پیشامد: پیشامد A را زیر پیشامد، پیشامد B گوییم هرگاه وقوع A، وقوع B را نتیجه دهد و آن را با نماد A ⊂ B نمایش می‌دهیم.
ب) اجتماع دو پیشامد: پیشامد { x ∈ B یا x | x ∈ A } = A ∪ B را اجتماع دو پیشامد A و B گوییم و وقوع A ∪ B به معنای وقوع حداقل یکی از دو پیشامد A یا B است.
پ) اشتراک دو پیشامد: پیشامد { x ∈ B و x | x ∈ A } = A ∩ B را اشتراک دو پیشامد A و B گوییم و وقوع A ∩ B به معنای وقوع هم‌زمان هر دو پیشامد A و B است.
ت) تفاضل دو پیشامد: پیشامد { x ∉ B و x | x ∈ A } = A - B را تفاضل پیشامد B از A گوییم و وقوع A - B به معنای وقوع "فقط A و نه B" است.
ث) متمم یک پیشامد: پیشامد { x ∉ A و x | x ∈ S } = ´A را متمم پیشامد A گوییم و وقوع ´A به معنای عدم وقوع پیشامد A است.

   اشتراک و اجتماع بیش از دو پیشامد نیز به نحو مشابهی تعریف می‌گردد.