انواع پیشامد

   تعریف: در یک فضای نمونه متناهی، هر زیر مجموعه از فضای نمونه را یک پیشامد می‌نامند.
   پیشامدی که تنها دارای یک عضو باشد به پیشامد ساده موسوم است و پیشامدی با تعداد اعضای بیش‌تر از یک عضو را پیشامد مرکب گوییم. اگر پیشامدی دارای هیچ عضوی نباشد آن را پیشامد محال یا تهی می‌نامیم و پیشامدی که برابر فضای نمونه S باشد به پیشامد حتمی موسوم است.

   مثال: اگر یک جفت تاس را یک بار پرتاب کنیم، آن‌گاه فضای نمونه آن عبارت است از

S = {(x, y) | x, y = 1, 2, 3, 4, 5, 6}

الف) اگر E₁ پیشامد این باشد که مجموع اعداد روی دو تاس کمتر از ۳ باشد آن‌گاه E₁ یک پیشامد ساده است و E₁ = {(1, 1)}.
ب) اگر E₂ پیشامد این باشد که مجموع اعداد روی دو تاس بیش از ۱۰ باشد آن‌گاه E₂ یک پیشامد مرکب است وE₂ = {(5, 6), (6, 5), (6, 6)}.
ج) اگر E₃ پیشامد این باشد که مجموع اعداد روی دو تاس حداقل ۱۳ باشد آن‌گاه E₃ یک پیشامد محال است و E₃ = Ø.
د) اگر E₄ پیشامد این باشد که مجموع اعداد روی دو تاس حداکثر ۱۲ باشد آنگاه E₄ یک پیشامد حتمی است و E₄ = S.
 

   وقوع یک پیشامد: گوییم پیشامد A به وقوع پیوسته است هرگاه نتیجه آزمایش تصادفی منجر به مشاهده عضوی از پیشامد A گردد.
برای مثال، در مثال بالا اگر در پرتاب دو تاس نتیجه (6 ,5) را مشاهده کنیم آنگاه گوییم پیشامد E₂ به وقوع پیوسته است و پیشامد E₁ رخ نداده است.